Brabants Dagblad

Tilburgse zanger klinkt op tweede cd als een klok

De verbeten blik, het gepassioneerde pianospel en die o zo gemakkelijk klinkende stem. Een kleine vier jaar geleden waren ze er ineens. Ogenschijnlijk uit het niets.

Het titelloze debuut van Tilburger Julian Thomas prikkelde. Hij dook op bij Ivo Niehe, schoof voorzichtig de hitlijsten binnen, werd door Marco Borsato bestempeld als het grootste talent van Nederland.

Maar nadat de storm was gaan liggen, verdween Thomas naar de achtergrond. Bijna geruisloos.

Tot nu. Morgen presenteert Thomas (zijn echte naam is Sjef Backbier) zijn tweede, deze week verschenen cd ’35 Some Months’ in de Tilburgse concertzaal 013. Als buiten de carnavalstoet voorbij trekt, kunnen zijn fans kennis maken met nieuw materiaal van de singer/songwriter. Het cd’tje krijgen ze na afloop mee naar huis.

Als beloning voor het lange wachten, zo zegt Thomas. De titel verwijst dan ook naar de periode tussen het verschijnen van zijn debuut en de release van het nieuwe album. Een tijdsbestek dat in het niet valt bij de twaalf jaar die de muzikant nodig had om zijn solodebuut op de markt te brengen.

,,Ik durfde het dit keer veel eerder uit handen te geven. Na een jaartje of drie dacht ik: eigenlijk vind ik ‘m nog lang niet af, maar ik weet dat het goed is om er nu een producer naar te laten kijken. Een hele overwinning voor een controlfreak als ik.”

Thomas is een artiest met een verhaal. Op zijn debuut uit 2005 zingt hij zijn verleden van zich af.

,,Er is nogal met me gesleept”, verwoordde de zanger bij de release. Dankzij complicaties tijdens de zwangerschap mist hij zijn linkeronderarm, hetgeen hem bij zijn pianospel overigens nauwelijks belemmert. Evengoed wist zijn omgeving niet om te gaan met die handicap, waardoor hij tot zijn twaalfde uit huis geplaatst werd. ,,Toen ik terugkwam deden mijn ouders alsof er niets aan de hand was. Daar werd ik letterlijk gek van.”

Het is dan ook niet vreemd dat de opvolger aanzienlijk luchtiger klinkt dan het debuut. Niet alleen instrumentaal, ook tekstueel. Omschrijft Thomas de nummers op zijn eerste cd als ‘covers van zichzelf’, op ’35 Some Months’ heeft hij de ballast van zich afgeworpen.

Evengoed is Thomas geen vernieuwer. De elf nummers op het album zijn geworteld in de poptraditie van de jaren zeventig, met soms invloeden uit soul, funk en jazz. Ze klinken een beetje braaf, soms zelf gelikt, omdat de composities nergens echt spannend worden en de muzikale begeleiding nooit uit de bocht vliegt.

Die eer is voorbehouden aan Thomas zelf die vocaal opnieuw excelleert. Het lijkt hem allemaal gemakkelijk af te gaan, alsof zijn stembanden slechts bedoeld zijn om mee te zingen. “Ik ben eigenzinnig en volg mijn eigen pad” , zegt de zanger zelf. Dat het repertoire gemakkelijk weghapt (leuk voor op een zonnige lentedag) is meegenomen, maar een beetje meer durf zou dit talent niet misstaan.

Julian Thomas, zondag 13.30, 013 Tilburg. In het najaar start een theatertournee.

(bron: www.brabantsdagblad.nl)